“Büyük bir öğreti çoğu kez sahte ve soysuz müritlerin elinde hiçbir şey anlatmayan sıradan bir gevezeliğe dönüşebilir! O müritler, büyük bir fikrin taşıyıcılığını yapayım derken zamanla o fikrin mezar kazıcısı olurlar.”
1970’li yılların sonunda ülkenin sağcı ve solcu çocukları birbirini mahalle girişlerinde kurşunlarken ve faşist katliamlar ülkeyi boydan boya bir taziye evine çevirmişken, ülkenin bir yerinde sürekli insanları din kardeşliğine ve birliğe davet eden, ölen tüm günahsız kişilerin ruhlarını göklerdeki cennetin sahibi olan iyilik tanrısı Ülgen'e götüreceğini iddia eden Yayuci kadar münzevi ve mütevazi, halimize sürekli ağlayan ve adeta bize yaşamın trajedisini tiyatral bir ustalıkla sergileyen, soylu bir kardinal kadar ağır, bir mesih kadar kendinden ve söylediklerinden emin bir adam çıkageldi. Daha işin başındayken sola karşı Postal İmparatorluğunun mutlak hakimleri olan bol apoletli, Doğu’ya ve özellikle İslam’a mesafeli generallerle flörtleşen bu naif ve kırılgan adam, aradan yirmi yıl geçtikten sonra sayısı milyonları bulan müritler ordusu, yaklaşık 280′in üzerinde şirket ve holding, yıllık 600 trilyon liralık iş hacmine sahip devasa bir ekonomik güç ile birlikte adım adım özerk iktidara yürüdü ve hala sabırlı adımlarla yürümektedir. Protestan olmadığı halde Seküler İslam’ın Martin Luther’liğine soyunan bu zat-ı muhterem, sıradan ve mütevazi bir vaizken birden soğuk savaş döneminde Sovyet bloğuna karşı yürütülen psikolojik savaşın en önemli iletişim aygıtlarından biri olan Hür Avrupa Radyosu’nun baş konuğu yapılıyor, Amerika'nın Sesi Radyosu'nun değişik lehçelerdeki Türkçe yayınlarında, bu zatın misyonu ve yaptıkları öve öve bitirilemiyordu.
Neredeyse bin yıllık tarihinin dokuz yüz yılı savaşlarla geçmiş, egemenler tarafından sürekli bir istila ve talan korkusuyla hipnotize edilmiş insanların ülkesinde ‘ne zaman düşmanınla baş edemiyorsan başka bir düşmanını yardımına çağır; ona da pastadan bir pay ver’ anlayışı, tarihin en ilkesiz ve en soysuz ittifaklarını bu ülkenin şanlı tarihine armağan etmiştir. Bütün bunlar Devlet-i Ali’nin bekası için yapılmıştır. Pragmatizmin bile tanımlamakta zorlanabileceği ve taslakları büyük ihtimal Washington’ da çizilmiş bu iktidarlar bloğu tarihin en renkli ve en kirli bloklarından biridir. Söz konusu bloğun içinde pentagon şefleri, her biri bir çizgi film kahramanını andıran devlet sosyologları, savaş stratejistleri, petrol şeyhleri, aile bankaları, modernizm tarihinin en komik zenginleri olan Anadolu burjuvaları, darbeci generaller, asit kuyusu ustaları, domuz bağını iki dakikada bağlayabilen pratik cellatlar, parlamentodaki işbirlikçiler, hiçbir mide asitinin eritemeyeceği kadar kaşarlaşmış köşe yazarları, Amerika’da mütevazi evinde oturmakta olan Fethullah Gülen hazretleri, kafasında takkesi olduğu halde Fransız smokini giydirilmiş Ilımlı İslam’ın temsili olan AKP ve AKP’nin esmer prensleri olan bol miktarda Kürt devşirme mevcuttur.
Direktifleri ve eylem planı büyük ihtimal Pentagon’dan çıkmış olan -ki Kenan Paşa ve kurmaylarının bu planı uygulayacak kadar incelikli bir zekaya ve öngörüye sahip olmadıklarından hareket edebiliriz- bu plan, 1970’lerde ülkeyi boydan boya saran devrimci muhalefeti boğmanın en kestirme yolunun cemaatler, tarikatlar, İmam Hatip’li yapay ve sentetik imamlar ve finans kapitali çok iyi ezber etmiş ince sakallı sahte dervişler ile devlet arasında pragmatik bir ittifak kurmanın planıydı. Aynı cenah, bugün Kürtlerin en sıradan demokratik haklarına anında karşı saldırı geliştiren ayet ve surelerden kılıçlarıyla faşist bir güruha dönüşmüş ve maskelerini düşürmüşlerdir. Medreselerin yerine Fransız pozitivist akademilerini kuran, Arap alfabesinin yerine Latin alfabesi, fesin yerine şapkayı, saltanatın yerine cumhuriyeti, çarşafın yerine Fransız dekoltesini getiren ve Osmanlı’nın sekiz yüz yıllık kültürel ve siyasal geleneğinin reddi üzerine yükselen Kemalist devlet projesi, generallerle imamların ittifakı ile birlikte dağılıp zamanla Ergenekoncu Seçkinler Cumhuriyeti ve yaşamımızın en küçük gözeneklerine kadar sızabilmiş Tarikatlar Birliği Cumhuriyeti şeklinde vücut bulan bir devlet faşizmine dönüşmüştür. Söz konusu bu pragmatik ittifakın bir ucuna Kenan Evren’i ve kurmaylarını, öbür yanına Fethullah Gülen ve Enver Ören’i bıraktığımızda o tablonun içinde İslam’ın ve Kemalizm’in kimlik taşıyıcılığını yapan taşeron ve kurnaz tüccar takımını yani her iki öğretinin mezar kazıcılarını rahatlıkla görebiliyoruz.
Kızılderili çocukların kafa derilerine on dolar ödemiş, Amerikalı yerli kavimlerin neredeyse tamamını yok etmiş, Avrupalı katillerin, tecavüzcülerin ve çapulcuların kan ve kemikten kurdukları Amerikan imparatorluğu, 1950'lerden itibaren dünyanın mutlak efendiliğine soyunduğunda, kıtalararası imparatorluğunu sürdürmek için, her kıta dininin içinde kendisine bağlı bir tarikat örgütledi. Bu tarikatların hepsinin ortak söylemi neredeyse aynıdır: Dinler arası diyalog ve evrensel kardeşlik argümanı! Envai çeşit oyunun ve hilenin döndüğü bu uluslararası küresel saldırı ve talan teşkilatları kendi işbirlikçilerini neredeyse dünyanın her yerinde yaratabildiler. Kürenin büyük kapitalist efendileri, Marks'ın en büyük düşü olan ve dünya sosyalist güçlerinin yaratamadığı enternasyonalist birlikleri kendi iktidarlarını sağlamlaştırmak için papazların, hahamların ve
imamların eliyle yaratabildiler. Amerika'nın Kore işgali sırasında Hıristiyan rahiplere ve misyonerlere kurdurduğu Moon Tarikatı Güney Kore nüfusunun yüzde 40'ını Budizm'den Hıristiyanlığa devşirmişlerdi. ABD'de, Türkiye'deki Sızıntı Dergisi'nin karşılığı olan The Fountain isimli bir derginin varlığı bu küresel ittifağın başka bir belirtisidir.
"Said-i Nursi'nin Kürt olduğunu öğrendiğimde içim acıdı" diyen zat-ı muhteremin milliyetçi refleksleri çoğu kez onun İslami kimliğinin çok önüne geçebilir. Tüm bu milliyetçi tavırlarına rağmen eğitim gönüllüleri şeklinde Kürt bölgelerine çullanan bu ince bıyıklı misyonerler ordusu zaten çoğu Müslüman olan Kürtleri sisteme daha fazla eklemlemenin kavgasını vermektedirler. Afrika'nın Müslüman bölgelerine giden Batılı misyonerlerin kilise duvarlarına İsa'yı bir zenci olarak gösteren resimler çizdirmeleri ile Gülen cemaatinin Kürdü adam etme teknikleri birbirine fazlasıyla benzemektedir. 80 yıllık cumhuriyet tarihinin en haylaz çocuklarının bugün çoğunlukla Kürtler olması ve "Kürtler acilen ıslah edilmelidir" diyen devlet babalarının gür ve ürkütücü sesini dinlemek zorundadırlar. Çünkü bu ülkede din dahil olmak üzere tüm toplumsal renkler, devletin sıkı denetimi altında şekillendirilir. Devletin şekillendirdiği bir din ve onun müritleri devlete benzer ve devletleşir. Said-i Nursi'nin Hizanlı Müslüman bir Kürt olması; hatta Fethullah Gülen'in bütün öğretisine kaynaklık etmesine rağmen Gülen'in nazarında bir tereddüt noktası olması, Gülen'in megaloman üst kimliğine fena halde dokunmaya yetebiliyordur belki de.
Cioran, "en büyük zalimler bir zamanlar kafası kesilmemiş mazlumlardan çıkar" demişti. Oysa ne Fethullah Gülen ne de onun cemaati hiçbir zaman bu ülkenin mazlumları olmadılar. 28 Şubat'ta İslami medyanın dramatize ettiği sahte mazlumiyetlerini saymazsak tabii. Cemaatler ve tarikatlar, sadece Türkiye'nin Kemalizm eksenli modernleşme siyasetini militan bir tarzda uyguladığı tek partili dönemin dışında adeta özerk bir iktidar gibi ekonomiden siyasete, gündelik yaşamdan kamusal yaşama kadar aslında bu ülkenin her yerindeydiler. Fetullah Gülen, var olan bütün cemaat önderlerinden daha seküler, uluslararası bağlantılar daha güçlü, daha esnek, daha milliyetçi, mütevazi giyimi ve yoksul Anadolu nostaljisine uygun döşenmiş 'ben de sizdenim' diye bağıran eviyle, adeta naif bir dervişi oynamaktadır. Hem solu zayıflatan, hem Kürdü asimile eden hem de devletin eğitim yükünü hafifleten bir eğitim gönüllüsü olan bu zat, tekkeden yeni çıkmış, gül suyuyla yıkanmış tiril tiril bir entegrasyon ustasıydı her zaman. Yani; fazlasıyla totaliter, kendini sürekli kılmak için çıkar ilişkileri ve çıkarların yarattığı ilkesiz ittifaklar üzerinden kendini yaşata yaşata omurgası kırılmış bir devlet için biçilmiş bir kaftan. ABD'nin göz diktiği herhangi bir coğrafyaya hiç de rastlantısal olmayan bir tarzda anında okul açabilen, Pentagon onaylı Turan fantezisini adım adım gerçekleştirirken öbür yandan ABD'nin ve Türkiye'deki yönetici elitlerin yerel ya da global hamlelerinde ileri süvari birliğini anında hareket ettiren bir akıncıdır.
PKK-Ergenekon ilişkilenmesini sürekli ayyuka çıkarmaya çalışan Gülen cemaatinin, önceleri mazlumlar için ağlayıp duran, sonradan dişleri ve pençeleri çıkmış korkak bir baykuşa benzeyen gazetesi Zaman, tıpkı kendi sahipleri gibi Ergenekon'un Kürtlerin başına getirdiğinin aynısını bu defa daha yumuşak bir eritme ve çarpıtma politikasıyla yapmaya çalışıyor. Kürdün yanında İslami bir kardeşlik kimliğiyle durup aslında devletin yüzyıllık bakış açısını olumlamaya ve kabullendirmeye çalışan bu cemaat ve onların paşababaları, 1990'ların başından itibaren Kürt illerinden Batıya, Gülen'in asimilasyon medreselerine götürdükleri yoksul Kürt çocuklarını Osmanlı'nın ocakta devşirdiği bir Polak çocuktan daha çok diline, kültürüne ve toplumsal gerçeğine yabancılaşmış bireyler olarak ailelerine geri göndermişlerdir. Gülen pragmatizmi ve AKP oportünizmi ve onların kutsal ittifakları öyle bir noktaya gelmiştir ki, 'bizden olmayan herkes Ergenekon'un içindedir' türünden tarihin en büyük pervasızlıklarından birine dönüşmüştür. Bugün Türkiye'deki Siyasal İslam mutlak iktidar istemi sayesinde kendinden olmayan ve hizaya getiremediği bütün kimlik ve yaşam biçimlerinin reddi üzerinden ilerleyen bir İslami Faşizme dönüşmüştür. Erzurumlu Ağlayan İmam ve racon kesen Kasımpaşalı bir İmam Hatipli, iktidarın tepesinde iyi ve kötü polisi oynamaktadırlar adeta. 'Bu ülke tarikatların ve şeyhlerin ülkesi olamaz' diye başlayan büyük söylemin tam karşısında duranların iktidara gelişini sadece cumhuriyet mitingleriyle protesto eden Kemalist seçkinlere, felek en sinsi kahkahasıyla gülmektedir bugün. Bu ülkede 'Ergenekon operasyonu bir kadro değişimidir' diyen insanların sesi boğulurken hayatımızın hemen hemen her yerine sızmayı başaran bir İslami blok, medyatik pompalamayla bütün muhalif kesimlerin üzerinden silindir gibi geçmeye çalışmaktadır. Son yirmi yıldır ince bıyıklı ne çok vali, kaymakam, savcı ve hakimin mahkeme salonlarında belirmeye başladıklarını hepimiz çok iyi biliyoruz. Taş atan çocuklara yirmişer yıl veren adamlar, seçim öncesi yoksul mahalleri makarna ve kömür torbalarıyla ayartmaya çalışan adamlar, seçimden hemen sonra BDP'nin yönetici kadrolarını adeta büyük bir intikam duygusuyla evlerinden aldıran adamlar, 80 darbesinin sabahı Beyaz Saray'da 'Türkiye yine karışmış' diyen Amerikan başkanına 'Sorun yok, bizim çocuklar darbe yapmış' diyen adamlar, Nazi toplama kamplarını aratmayan Ebu Geyrup hapishanesinde, Iraklı direnişçilere yazdıkları mektuplarda 'Ne olur bu hapishaneyi bizimle birlikte ateşe verin; çünkü karnımızda Amerikan askerlerinin piçleri var' diyen kadınlara tecavüz eden adamlar ve "anamızı ağlattınız" diyen çiftçiye "ananı da al git" diyen adamlar aynı koronun içindedirler. Tarihin en ironik ve en heterojen korosu! Çok gürültülü ve alabildiğince çirkin seslerle dolmuş bir koro!
İngiliz obez çocuklar kadar bakımlı ve derli toplu, Amerikalı beyaz kolejli çocuklar kadar ironik ve kendinden emin bir dil kullanan, Avrupa'da okuduğu okula kefere mektebi diyecek kadar Doğulu ve şakacı bu müritler ordusu ve güneş değmemiş bembeyaz suratlı ağabeyleri yoksul mahallelerde gövdesi dal kadar incelmiş yoksul halk çocuklarını ayartamadıklarında herhangi bir sohbet esnasında yargıdaki ağabeylerine, panzer taşlayan o haylaz ve yola gelmez çocuklara yirmişer yıl vermelerini de rica edebilirler. Solu sadece Mao ve Stalin'den ibaret bir din düşmanlığı gibi gösterip reel sosyalizmin kanlı tarihini yıllarca bu topluma asıl sosyalizm dedikleri böyle bir şey diye anlatmaya çalışan ve bunu büyük ölçüde başaran, bugün televizyonlarından ve gazetelerinden o büyük küresel, kirli ve derin ilişkilerine rağmen utanmadan muhalif ve farklı olan her yapıyı bir çete ile ilişkilendirmeye çalışmaktadırlar. 1969'da 6. Filo'yu Karaköy İskelesine döken devrimcilere çivili sopalarla saldıran Milli Türk Talebe Birliği bu gün çivili sopalarını tarihin dehlizine gömüp yerine yargıyı, medyayı, biber gazını ve polisi ikame etmişlerdir. Kendi cenahlarına dahil edemedikleri her insanı ve her türlü toplumsal hareketi, türlü türlü ayak oyunlarıyla kitlelerin gözünde itibar kaybına uğratacak erkleri, erkeklikleri, kadroları, ilişki dünyaları ve paraları fazlasıyla mevcut olmasına rağmen bu ülkede bunların maskelerini yırtıp bunlara çelme takacak asi çocukların hala var olduğunu bilmek bile insanı az da olsa rahatlatabiliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder